Dla kogo te ferie?

Kiedyś myślałam, że ferie są dla uczniów. Bo zmęczeni nauką i życiem potrzebowaliśmy nieco spokoju. Dziś już wiem, jak bardzo się myliłam. Jestem gotowa postawić tezę, a nawet ją udowodnić, że ferie i wakacje zostały stworzone dla nauczycieli.

Rozumiem, że uczniowie się męczą. Mają dużo nauki, właściwie z roku na rok coraz więcej. Wszystko się zmienia, świat jest bardziej dynamiczny i trudniej się do niego dostosować. Jednak to właściwie nic w porównaniu z tym, z czym zmagają się dorośli. I faktem jest, że zazwyczaj przysługuje im nieco mniej wolnego, niż nauczycielom, ale mają też zupełnie inny typ pracy. Gdyby ktoś kazał im cały czas stać, mówić, zmagać się z dzieciakami, bardzo prędko zamieniliby rok szkolny z wakacjami (uczymy się dwa miesiące, dziesięć wolnych – od lat niezrealizowane marzenie każdego ucznia).

Po pracy wcale nie jest lepiej. Ciągłe doszkalanie się zabiera drugą połowę dnia. I tak w efekcie częściej nie ma mnie w domu (bądź fizycznie, bądź umysłowo) niż w nim jestem, a w życiu rodzinnym niemal nie uczestniczę. Gdyby nie to, że dziecko posiłki je w przedszkolu, zapewne już w tym wieku żywiłoby się zupkami chińskimi albo zeszłoby z głodu. Kiedy w końcu uda mi się wrócić do życia, czeka na mnie pranie, sprzątanie, gotowanie, prasowanie, zmywanie, bawienie się z dzieckiem… czyli normalne życie. Wieczorem (około 8, razem z moim synem) padam na twarz. A tu jeszcze czekają na mnie papierki.

Gdybym miała tak funkcjonować przez większość roku, mając przerwę jedynie dwóch czy trzech tygodni w roku, pewnie bym oszalała. Żółte papiery i heja, żyjemy na koszt państwa. A tak przynajmniej po semestralnym szaleństwie możemy odpocząć i to jedyny powód, dla którego żółte papiery nam się nie należą.


A na deser ciekawostka. Nie wiem, ile w tym prawdy, ale dowiedziałam się ostatnio, dlaczego lekcja trwa 45 minut. Otóż podobno dawno temu zatrudniano wielu nauczycieli emerytów. Ci z kolei mogli wytrzymać bez przerwy na siusiu właśnie nie więcej niż 45 minut :) I dlatego tyle trwa lekcja.