Szkolenia.

Jak to jest ze szkoleniami u tej cudownej braci nauczycielskiej? Ano z pewnością bywa różnie. Napiszę co  nieco ze swojego poletka, bo najlepiej pisać o czymś, na czym człowiek się zna.

Otóż chodzę na dwojakiego rodzaju szkolenia. Typ pierwszy to szkolenia wydawnicze. Typ drugi to takie, które organizowane są przez różne ośrodki szkolenia nauczycieli. Na przykład Wrocławskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli, Dolnośląskie Centrum Szkolenia Nauczycieli, Okręgowa Komisja Egzaminacyjna (to te dotyczące egzaminów), etc. Można by wymieniać, ale to są chyba te najważniejsze w moim rejonie.

Te pierwsze to doprawdy śmiech na sali. Można posiedzieć, napić się kawy, zjeść kilka ciasteczek i dostać gratisy. Bo prawda jest taka, że po to nauczyciele przychodzą na takie szkolenia. Najczęściej są one po prostu reklamą podręczników danego wydawnictwa (no ale czego innego można się spodziewać). Dostać można podręcznik, plakat, długopis itp. (ale bez szleństw, nic kosztownego, żadnych wycieczek na Bahamy nam nie dają). I tak sobie dogadzamy. Oni czują się spełnieni i zareklamowani, a my mamy nowe książki albo plakaty, a przy okazji niejednokrotnie jesteśmy zwalniani z zajęć, bo te szkolenia najczęściej są w trakcie lekcji.

Typ drugi to już nieco bardziej skomplikowany mechanizm. Ośrodek organizuje szkolenia, które teoretycznie (z nazwy) powinny być pomocne. I niektóre z nich są. Naprawdę. Tylko że nigdy nie wiadomo, na co się trafi. Rekordy pobiło szkolenie, które dotyczyło radzenia sobie z agresją i na  którym pani nie potrafiła dać nam konkretnych rozwiązań (po przedstawieniu konkretnej sytuacji stwierdził, że ona „nie wie, jak sobie z tym poradzić”) i z problemem zostaliśmy sami.

Niektóre są po prostu sztuką dla sztuki i z takimi niestety stykam się najczęściej. Prowadzący powtarza jakieś schematy, które są mi doskonale znane ze studiów i, co najważniejsze, zupełnie nie przekładają się na dzisiejsze czasy. Albo okazuje się, że dla naszego problemu nie ma rozwiązania, bo prawo w naszym kraju takowego nie przewiduje. Albo przepisy zmieniają się tak często, że właściwie po jednym kursie trzeba iść na kolejny, żeby odświeżyć swoją wiedzę. Ogólnie rzecz biorąc – kicha.

Zdarzają się jednak i takie, które naprawdę się przydają. Są konkretne, merytoryczne, trudne, ale i przydatne. Właśnie ostatnio na taki trafiłam i bardzo się z tego cieszę. To znaczy jestem absolutnie załamana, co widać było tutaj, ale jednocześnie bardzo się cieszę, że nie uczestniczę po raz nie wiadomo który w kolejnej hucpie.